۱)  دیدن نمایش هایی که از شهرهای دور و نزدیک ایران عزیز به دبیرخانه ارسال شده بود ، حال و هوای جشنواره های فجری را برایم زنده کرد که در سال‌هایی نه چندان دور ، خود که جوانی پر از شور و عشق و انگیزه برای رقابت با بزرگان این عرصه بودم ، در آن شرکت داشتم…و چقدر این بازگشت ، برایم دلچسب بود…اما کاش نمایش های بیشتری از تمام ایران می دیدم.
۲) تعداد زیاد نمایش ها که نزدیک به سیصد اثر می شد ، بیانگر این بود که تئاتر در این سرزمین ، هنوز زنده است و دو سال تعطیلی تئاتر به واسطه ی کرونا ، نتوانسته او را از پای درآورد و این جای خوشبختی ست…گر چه زمان بندی تعیین شده برای دیدن این نمایش ها ، کاش به اندازه ای بود که می شد ، تمام آثار را با دقت و لذت دید و اضطرابی برای کم آوردن زمان ، در دل نبود…اضطراب و البته بی خوابی بالاجبار !
۳) تعداد بیش از پیش اعضای هیئت انتخاب و شکل انتخاب ، ابتکاری جالب و درخور تحسین بود. چرا که در این شکل می بایست ، ارتباطی بین اعضا برقرار نباشد و این ، شک و شبهه ی هرگونه اعمال نظر، جز نظر کارشناسی هر یک از اعضا را منتفی می کرد…کاش این روش در جشنواره های دیگر نیز به کار گرفته شود.
۴) استفاده از تلویزیون تئاتر ایران و امکان دیدن نمایش ها با استفاده از ظرفیت فضای مجازی ، استفاده ای بهینه از امکانات موجود بود و دسترسی به آثار را آسان تر و بهره گیری از زمان موجود را بیشتر کرده بود…هر چند در برخی نمایش ها ، کیفیت پائین تصویربرداری و صدابرداری ، مانع ارتباط دقیق و درست با نمایش می شد.
۵)  لیست نهایی آثار منتخب ، نشان داد که در انتخاب و معرفی آثار پیشنهادی خودم ، چندان به بیراهه نرفته ام و درصد زیادی از نمایش های منتخب را در لیست انتخاب خود نیز داشته ام…خدا را شکر و امید که انتخاب هایمان درست و به عدل بوده باشد.
۶) برای دست اندرکاران برگزاری جشنواره ، دیگر اعضای محترم هیئت انتخاب ، هیئت داوران و هنرمندان حاضر در نمایش های منتخب جشنواره ، آرزوی موفقیت در بزرگ ترین رویداد تئاتری ایران را دارم و امیدوارم ، پایان این ماراتون نفسگیر ، پیروزی و شادکامی همه ی ما باشد…همه ی خانواده ی تئاتر ایران.

پانوشت :
ماراتون. [ ت ُ ] ( اِخ ) روستائی در یونان و در چهل هزارگزی آتن است که به سبب پیروزی میلتیاد ، فرمانده سپاه یونان در ۴۹۰ ق. م. بر نیروی ایران شهرت یافت. معروف است که قاصدی میخواست خبر این پیروزی را به مردم آتن برساند از شدت خستگی بمرد…………لغت نامه ی دهخدا