اکرم صادقیان در نخستین تجربه کارگردانی خود با نمایشنامه «روز برمی‌آید» در نخستین جشنواره نمایشنامه خوانی رضوی حضور دارد. به همین بهانه خبرنگار ایران تئاتر در قم با او گفت و گویی کرده که در ادامه می‌خوانید:
 

 دلیل انتخاب این نمایشنامه توسط شما چه بود؟

نمایشنامه  “روز بر می آید” نوشته ی آقای ایوب آقاخانی را به دلیل ارتباطی که با متن برقرار کردم و زبان ساده متن انتخاب کردم. به نظر بنده در دنیای هنر نباید از زبان پیچیده استفاده کرد و در حال حاضر و شرایط حال جامعه که مردم ما زیاد حال و احوال خوبی ندارند و گاهی حتی حوصله فکر کردن به دغدغه ها و کشف و شهود ندارند، وظیفه هنرمندِ خلاق این است که به زیباترین و ساده ترین حالت ممکن به سراغ بیان دغدغه ها و معضلات برود و حرف بزند. به نظر من این متن این ویژگی را داشت. از دیگر جذابیت های متن برای من این بود که نویسنده در این اثر تکلیفش با خودش و مخاطب روشن است. به موقع ایجاد گره می کند و به موقع گره گشایی می کند و شخصیت‌های متن دست خوش تغییرات می شوند. متنی دراماتیک و تاثیر گذار. داستانی از عشق و اعتقاد.

نظر شما درمورد برگزاری جشنواره های نمایشنامه خوانی چیست؟ این جشنواره ها چقدرمی تواند به رشد و توسعه ی تئاتر در کشور کمک کند؟

در اینجا باز هم اشاره دارم به وظیفه هنرمند خلاق و شرایط جامعه. منظور این است که به خاطر وجود بسیاری از مشکلات و دغدغه ها و به ویژه مسائل مالی، شاید امکان ساخت نمایش و تئاترصحنه ای برای همه وجود نداشته باشد پس جشنواره نمایشنامه خوانی این امکان را می دهد که با هزینه کمتر، به خلق اثر هنری بپردازد. این جشنواره بسیارعالی ست و متشکرم که این امکان را فراهم کردند.انشاالله هر سال پر بار تر از سال قبل برگزار بشود.

در این جشنواره انتخاب نمایشنامه در محدوده  هشت نمایشنامه معرفی شده از سوی دبیرخانه میسر بود. آیا این شیوه را می پسندید یا بهتر می دانید انتخاب نمایشنامه از سوی گروه های نمایشی آزاد باشد؟ 

این ایده جالب و تازه ای بود که چند نفر امکان اجرای یک نمایشنامه را داشته باشند. “یک نمایشنامه و چند اجرا “که حتی میتواند به خود نویسنده متن هم این امکان را بدهد که چند فکر و برداشت از متنش را همزمان ببیند و البته اینجاست که می شود افراد خلاق تر را شناسایی کرد.گرچه اگر در این زمینه دست کارگردان آزاد باشد شاید بهتر و قوی تر بتواند کار را به اجرا برساند.

حسن این کار را می توان در خلاقیت گروه ها در اجرای نمایشنامه خوانی دید وعیبی در این نوع برگزاری چند نمایشنامه مشترک بین گروه ها نمی بینم. اما اگر به درستی پیش نرود و انتخاب صورت نگیرد ممکن است کمی خسته کننده باشد. و از طرفی چون محدود هست، ممکن است سلیقه هر کسی نباشد و ریزش شرکت کننده داشته باشد.اما در کل با ایده ” یک نمایشنامه و چند اجرا ” برای شناسایی خلاقیت خیلی موافقم. و اینجا با خلاقیت روبرو هستیم.

به نظر شما برای برگزاری با کیفیت جشنواره های نمایشنامه خوانی توجه به چه نکاتی توسط برگزار کنندگان و گروه های نمایشی ضروری است ؟

بدلیل اینکه در اجراهای نمایشنامه خوانی ما امکان دادن میزان سن  را هم نداریم  بشدت معتقدم که اجرا باید بصورت حضوری باشد تا خوانشگران بتوانند با تماشاچی و داوران ارتباط حسی برقرار کنند و به نظر من در اجراهایی که ما با اکت و خوانشِ خوانشگران رو برو هستیم، اگر قرار بر قضاوت و داوری آنها هست باید امکان حضوری بودن اجرا وجود داشته باشد و چون یک نمایشنامه و چند اجرا هست کاش اجازه ایجاد خلاقیت بیشتر داده شود که بتوان از نور پردازی و طراحی صحنه استفاده کرد.

به نظر شما در اجرای یک نمایشنامه خوانی از چه امکاناتی می توان برای اجرای بهتر و تاثیر گذارتر بهره برد؟ حرکت و جابجایی ، استفاده از لباس و گریم ، نورپردازی خاص و… رادر اجرای نمایشنامه خوانی تا چه حد مفید یا مضر می دانید؟

به هر حال استفاده از آکسسوارهای محدود و میزان سن و امکان حرکت ، وجود نور پردازی های مرتبط و استفاده از لباس و گریم بی تأثیر نخواهد بود  و به خوانشگران برای اجرای بهتر کمک خواهد کرد.البته بستگی به شیوه اجرا دارد. یعنی همانطور که مطلع هستید ما شیوه ها و یا حتی سبک ها و نظرات مختلفی در مورد نمایشنامه خوانی داریم.  اگر ما با نمایشنامه خوانی روبرو هستیم باید دست هدایتگر باز باشد برای استفاده از میزانسن و طراحی نسبی و گاهی نور پردازی البته به عنوان رنگ امیزی فضا و شاید تاثیر گذاری. البته به شرط اینکه کارگردان هم درکی از این قضیه داشته باشد و زیاده روی نکند و به اسم نمایشنامه خوانی، اجرای صحنه ای ارائه ندهد.  در اجرای نمایشنامه خوانی ما با صدا و بیان و اکت بازیگر و خلاقیت هدایتگر و کارگردان روبرو هستیم ، در استفاده از بازیگرها و طراحی فضا و انتخاب درست بازیگر مناسب نقش.

تا کنون در مسیر تمرین‌های نمایش خود با مشکل مهمی مواجه بوده اید؟ و چه حمایت‌هایی در شهر و استان از شما صورت پذیرفته است؟

با توجه به اینکه من از شهر جدید(شهرک) اندیشه _تهران  در این فراخوان شرکت کردم هیچ ارگان و نهادی از من حمایت نکرده و بنده شخصا تمام هزینه ها را به عهده گرفتم . در رابطه با مشکلات سر راهم هم باید عرض کنم با توجه به خانم بودن من و اینکه خانم ها در اجراها در مقام کارگردان و گاهی حتی بازیگر دچار مشکلات عدیده ای هستند بنده هم از این مشکلات بری و مستثنی نبوده ام و چون بشدت معتقد هستم به کاری که میکنم به تنهایی و بی حمایت شخصا ادامه دادم. متاسفانه دو بار مجبور به تغییر کست خود شدم و خوانشگرانم را از دست دادم.اما به هر حال با توجه به انگیزه وهدفی که داشتم قوی تر ادامه دادم.

ترکیب تیم اجرایی شما به چه صورت است؟ بیشتر از حضور جوانان استفاده کرده اید یا پیشکسوتان؟

در ترکیب تیم اجرایی خودم از جوان هایی که همگی دارای رزومه هستند و البته توانمند ، استفاده کردم و پیشکسوتی ندارم و معتقدم باید در عرصه های مختلف به جوانان مجال و زمینه رشد و بالندگی داد و این بری از سازندگی نخواهد بود.

اگر نکته خاصی در مورد برگزاری جشنواره به نظرتان می رسد بیان کنید؟

به شدت بر حضوری بودن این جشنواره تاکید دارم ، بدلیل اینکه برای کار زحمت زیادی کشیده شده و امکان انتقال این بازدهی از طریق چهره به چهره خوانشگران و داوران برای ما مهیاتر خواهد بود.امیدوارم که این امکان برای اجراهای ما وجود داشته باشد

آشنایی با اثر :

نمایشنامه «روز برمی‌آید»، هدایتگر :  اکرم صادقیان، نوازندگان: پژمان پهلوانی، بردیا سراج، حسام نظری افشار،عکاس : عماد ثمودی، فیلمبردار : آیلار علیخانی، شرح صحنه خوان : رویا عباسی، خوانشگران به ترتیب ورود : پریسا سلمانی (سیما)،امید رهبر.  (یحیا، محمد صبوروند ( بهمن)، •  حمیدرضا محمدی پور ( بابا ابراهیم)، حامد سوری ( حسام