دیر زمانی نه چندان دور! حدود ۴۹۰۰ سال ق م مسیح امپراطوری عظیم مصر در آنجا و نواحی اطراف کرانه باختری حکومتی ایجاد کرده بود که به گفته ویل دورانت در تاریخ تمدنش حتی نیاز نبود برای دفاع از حدود و مرزهای کشور خیلی هزینه قشون نماید ولی حالا و بعد از تمدن بابل و ظهور بخت النصر و شاید قانون عجیب حمورابی که هنوز خیلی از کشورهای دنیا بر مبنای آن قوانین خود را تنظیم کرده‌اند، یک بام و دو هوای جدیدی را در عالم می بینیم.

جریانی که برخی جدید ادعا کردند پیشنهاد اولیه آن شاید از جانب ناصر الدین شاه قاجار در سفر فرنگش مطرح شده باشد و در آنجا به خاندانی از یهودیان پیشنهاد تشکیل یک حکومت واحد یهودی را داد و بعد از صد سال نوادگان آن خاندان این پیشنهاد را به واقعیت نزدیک کردند، یا شاید همان دلایل گذشته مطرح باشد.

در هر شکل مردم مظلوم در هر طبقه و مذهبی که باشند مورد ظلم هستند و قلب مردم برای آنها به درد می آید، چه رسد به اینکه خبر تجاوز به خانم باردار جلوی چشم مردان و شوهرش چاشنی این داغ را زیادتر کند.

این جاست که به یک باره وجدان های آگاه از خود میپرسند آیا فقط مرغ همسایه غاز است و اگر مثلا اتفاقی شبیه به این در مورد یک شهروند اروپایی درجه یک اتفاق بیفتد باید قطعنامه و اعلام انزجار عمومی و جهانی در خصوص آن شکل بگیرد یا اینکه جان همه انسان‌ها از هر رنگ و نژادی عزیز است.

ناخودآگاه ذهنم متبادر به آیه «… و جعلناکم شعوبا و قبائل لتعارفوا …» شد و خباثتی که یک قوم می‌تواند از حد بیرون آرد را مد نظر نظر قرار دادم و ناخودآگاه دلم خواست که خدایی خدا که ظلم بابلیان و فراعنه و جاهلان و کاهنان را با عذاب به سرانجام رساند، اینجا هم رخ بنمایاند و دست امداد غیبی خود را به دادخواهی مردم مظلوم و دل شکسته غزه که یاری جز خداوند عظیم ندارند، برساند، چرا که در این دنیای مدرن و پست مدرن این مردم چند میلیاردی برایشان مرغ همسایه غاز است و غزه برایشان شاید باریکه‌ای بیش ننماید.