در تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس قم افرادی هستند که با وجود نقش بسزا و تاثیرگذارشان در رویدادهای این برهه‌های مهم تاریخی، نامشان همچنان مغفول مانده‌است. افرادی که در طول این بیش از سی سال که از پایان جنگ تحمیلی می‌گذرد، نه خودشان به ثبت خاطرات خود پرداخته‌اند و نه کسی سراغ آن‌ها رفته است. درحالیکه گنجینه‌های مهمی از تاریخ شفاهی در یاد و خاطر این شاهدان زنده وجود دارد که هم‌چنان خاک می‌خورد و آرام آرام غبار فراموشی بر آن‌ها می‌نشیند. اگر کسی سراغ این گنجینه‌ها نرود، بخش مهمی از تاریخ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس مغفول خواهد ماند.

تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس قم، به‏‏رغم تولید آثار متعدد در طی بیش از چهل سال پس از انقلاب اسلامی، هنوز بکر و دست‏نخورده است. هنوز هم نیازمند افرادی است که پا در این عرصه بگذارند و پای خاطرات صحنه‏گردانان واقعی انقلاب در قم بنشینند و پیش از آنکه فرصت از دست برود، این گنجینه‏های شفاهی را ثبت و ضبط کنند. خدا را شاکرم که توفیق چنین کار مهمی را به من داد.

 چطور با حاج حسین شکارچی و داستانش آشنا شدید؟

سال ۱۳۹۷ که مشغول ثبت و ضبط خاطرات حاج آقای اقبالیان، راوی کتاب «حجرۀ شمارۀ دو»، بودم، چندبار لابه لای صحبت‌هایش نام حاج حسین شکارچی را به میان آورد و از من خواست تا برای تکمیل خاطرات به او مراجعه کنم. همین اشاره‌ها برایم کافی بود تا کنجکاو شوم حاج حسین کیست که در بسیاری از اتفاقات حضور داشته است. تابستان سال ۱۳۹۸ سراغ مسئول واحد تعاون لشکر ۱۷ علی‌ابن‌ابی‌طالب(ع) در زمان دفاع مقدس رفتم. با عکس‌های دوران جوانی‌اش تفاوت زیادی نداشت. جز موها و محاسن سفید شده و صورتی چین و چروک دار.

 در واحد تعاون چه اتفاقاتی می‌افتاده است؟

واحد تعاون یکی از واحدهای مهم در هر سپاه است که در حوزۀ ثبت خاطرات شفاهی دفاع مقدس کمتر به آن پرداخته شده‌است. اتفاقات شنیدنی از ثبت‌نام و اعزام رزمنده‌ها، برگرداندن پیکر شهدا و تشییع و دفن آن‌ها، رساندن خبر شهادت رزمنده‌ها، سپردن وصیت‌نامه و وسایل شخصی شهدا به خانواده‌هایشان همه و همه بخش جذاب جنگ است که در ذهن مسئولان واحد تعاون لشکرها مثل گنجی پنهان است و باید بیرون استخراج شود. در این کتاب نیز از این دست خاطره‌ها فراوان است و برای مخاطب‌های جوان و جنگ ندیده شنیدنی است.

 کمی درباره حاج حسین چکارچی و خاطراتش بگوئید.

حاج حسین شکارچی یکی از جوان‌های قم بوده‌است که قبل از انقلاب به دلیل کار در داروخانه در تأمین مواد شیمیایی برای ساخت مواد منفجرۀ انقلابی‌های قم نقش مهمی داشته و در پخش اعلامیه و راه انداختن راهپیمایی و تظاهرات‌های شبانه در منطقۀ صفاییه و دورشهر فعالیت می‌کرده است. بعد از انقلاب هم با پوشیدن لباس سبز پاسداری در راه خدمت به انقلاب گام برمی دارد و دِینش را اداء می‌کند.

به جز مسئولیت واحد تعاون سپاه قم و لشکر ۱۷ علی‌ابن‌ابی‌طالب (ع)، مسئولیت واحد بهداری سپاه قم را نیز برعهده داشته و خاطراتش از روزهای خدمت در این واحد نیز پر است از اتفاقات تلخ و شیرین و به یادماندنی.