پوست‌ دست‌هایش از سرما چروک شده و چاره‌ای هم ندارد. نفس‌زنان و دودستی در حالیکه مراقب است لباسش خاکی نشود، نرده‌های پل بدون سقف را محکم می‌گیرد و هر چند لحظه یکبار یک پله بالا می‌رود و از خداوند مدد می‌خواهد. پل به هر علت سقفی نیمه شکسته دارد و در هر قدم گویی از خجالت به خود می‌لرزد.

.

شاید اگر سرعت خودروها کم بود یا چراغ زرد یا قرمز قبل از خطوط عابر قرار داشت، می‌توانست عرض خیابان را خیلی راحتتر عبور کند، اما چنین نیست و رانندگان نیز بسیار عجله و اموراتی مهم‌تر از دیدن وضع و حال او دارند… به هر حال او اکنون مجبور است از پل غیر مکانیزه و شاید غیر استاندارد استفاده کند.

افراد بسیاری در این شهر به درد او مبتلا هستند. اشخاصی که به دلیل کهولت سن، بیماری‌های قلبی و تنفسی، استخوانی و مفصلی حتی در سنین کمتر امکان اینکه بخواهند این تعداد پله را بالا بروند، ندارند.

خدمتگزاران شهری در ارزیابی‌ها و پیش‌بینی چنین مشکلات شاید کم‌لطف و کم‌توجه هستند و این اسباب افسوس است.

در عصر تکنولوژی و سال ۱۴۰۲ هستیم؛ و با توجه به اینکه قم پایتخت مذهبی ایران، قطب فرهنگی دارالموحدین و شهر کریمه اهل بیت(ع) به عنوان یک کلانشهر و هشتمین شهر پرجمعیت ایران محسوب می‌شود، این پرسش به ذهن متبادر می‌شود که چرا چهره این شهر رنگ فقر و مظلومیت دارد؟

از طرفی می‌دانیم که قم هر سال میزبان حدود ۲۵ میلیون زائر و گردشگر است و اینکه سالانه از زائران ۳۵ کشور پذیرایی می‌کند براهمیت امکانات شهری در اینجا بیشتر و بیشتر می‌افزاید.

رقم بودجه ۳۶ هزار میلیارد تومانی ۱۴۰۰ شهرداری که توسط آقای شهردار و رئیس شورای شهر اطلاع‌رسانی را به یاد آورید…. و نیز خبر آقای نماینده قم، که آن روزها بسیار باافتخار بیان می‌کرد که ۴۰۰ میلیارد تومان به بودجه ۱۴۰۰استان قم افزوده شد را به خاطر آورید..، واقعا بهت‌آور می‌نماید.

این روزها آنچه می‌بینیم فقط عریض کردن خیابان‌ها و بریدن درختان است. این پرسشی است که افراد جامعه و خصوصا خدمتگزان ما چه درک و تعریفی از نوسازی و تکنولوژی و پیشرفت و تمدن در جهان امروز دارند…

کاش به سیستم‌های شهری و امور شهری در آن‌طرف دنیا هم نگاهی می‌انداختیم. همین کشورهای عربی دور و بر هم دارند شهرهایشان را اداره می‌کنند و خیلی از امورشان مدرنیزه و مکانیزه شده است.. بد نیست از خود بپرسیم ما داریم چه می‌کنیم؟.. آیا خدمتگزاران ما تمایل دارند مردم در دنیای امکانات و مدیریت امروزی باشند؟! در خیلی از کشورها دیگر حتا پمپ بنزین‌ها مسئول پمپ ندارند و همه امور مکانیزه شده است. آیا خدمتگزاران ما اطلاع دارند که ایران با داشتن یک درصد جمعیت جهان بیش از ۷ درصد منابع معدنی دنیا را در اختیار دارد؟

/انتهای پیام

یادداشت از هدی‌سادات چاوشی