در ادامه نامه آمده است: به بهانۀ این ایام که در تقویم ما به نام کتاب و کتابخوانی ثبت شده است و بالتبع تصور می‌رود این دولت خصوصا در یاری حامیان و مروجان کتابخوانی از هیچ کوششی فروگذار نخواهد کرد، جهت استحضار و البته استظهار جناب عالی بنا دارم قصّۀ پرغصّه‌ای را از ایام ماضیِ نه چندان بعید، برای شما روایت کنم. باشد که آن هواخواه تخصص و هنر و علم و فن، و مدافع فضیلتِ وفاق و کار و تولید، با آگاهی از این رخداد، خود نسبت به موضوع، داوری کرده و حکم به انصاف و عدالت دهد.
جوکار سپس با یادآوری تاریخچه تعطیلی مرکز آزمون های موسسه گاج نوشته است: «یک سال و اندی پیش بود که گاج، آزمونی را مطابق روال همیشگی برای دانش‌آموزان برگزار کرد که در قسمت ادبیات آن چند بیتی از فرّخی یزدی (شاعر آزادی‌خواه و استبدادستیز عصر مشروطه) انتخاب شد و با قصد عیارسنجی درک و دانش مخاطب در خلال سؤالات قرار گرفت…. چشمتان روز بد مبیناد؛ آن ابیات بر خاطر عدّه‌ای گران آمد و همراهی با اغتشاشات تلقی شد. فلذا فی الفور حکم به تعطیلی مرکز آزمون‌های گاج دادند. ابیاتی که بلاتردید از منبعی ممنوعه و یا کتب ضالّۀ مضلّه انتخاب نشده بود بلکه از دیوان فرّخی یزدی معروف است. ابیاتی از این دست:
آخر‌ای مظلوم از مظلوم، چون خود یاد کن.
چون ببینی ظالم از ظالم حمایت می‌کند

آه مظلومان چو آتش در میان پنبه است.
چون فتد اینجا به آنجا هم سرایت می‌کند

بگذرند از کبریایی گر خداوندان آز
ثروت دنیا خلایق را کفایت می‌کند»
در بخش دیگری از این نامه خطاب به مسعود پزشکیان آمده است:« با این همه آقایان از فرصت استفاده کرده و به این بهانه حملۀ همه‌جانبه‌ای را به گاج آغاز کردند. از طرفی به جای محاکمۀ قضاییِ شخص خاطی (در صورت احراز خطا) با حکمی عجیب از سوی وزارت آموزش و پرورش چند هزار نفر را از کار بیکار و فی الواقع از زندگی ساقط کردند و از طرف دیگر علاوه بر هجمۀ علنی در رسانۀ ملی به کلّیت مؤسسه و فعالیت‌هایش، آن ابیات را در تیراژی چند ده میلیونی در رسانه‌های عبری و عربی و غربی و نیز شبکه‌های فارسی‌زبان مستقر در سراسر جهان به سمع و نظرِ مخاطبان رساندند که تا به اکنون ندانستم هدفشان چه بوده است».